بولیوی

کشور بولیوی در منطقه مرکزی آمریکای جنوبی ، بین 57 ° 26′- 69 ° 38’W و 9 ° 38′-22 ° 53’S واقع شده است. با مساحت 1،098،581 کیلومتر مربع (424،164 مایل مربع) ، بولیوی بیست و هشتمین کشور بزرگ جهان و پنجمین کشور بزرگ آمریکای جنوبی که از طریق بخش هایی از گران چاکو ، پنتانال و تا آنجا از آند مرکزی امتداد دارد. اقتصاد بولیوی الگوی تاریخی تمرکز تک کالایی را داشته است. از نقره گرفته تا قلع و کوک ، بولیوی تنها دوره های متنوع تنوع اقتصادی را تجربه کرده است. بی ثباتی سیاسی و توپوگرافی دشوار تلاش های خود را برای مدرن سازی بخش کشاورزی محدود ساخته است.

بولیوی، سرزمین رنگ‌ها و تنوع فرهنگی است که با مساحت زمین ۱,۰۸۳,۳۰۰ کیلومتر مربع در قلب آمریکای جنوبی جا دارد. این کشور با مناظر طبیعی خیره‌کننده و تاریخ غنی خود، هر ساله توجه مسافران و پژوهشگران را به خود جلب می‌کند. از ارتفاعات خیره‌کننده سلسله جبال آند گرفته تا دشت‌های وسیع و نمک‌زارهای شگفت‌انگیز، طبیعت بولیوی نقاشی‌ای زنده از تنوع زیستی را به نمایش می‌گذارد. فرهنگ بومی این سرزمین، که ریشه در تمدن‌های باستانی اینکا و تیواناکو دارد، با آداب و رسوم خاص و جشن‌های رنگارنگ خود، بر غنای فرهنگی بولیوی افزوده و نمونه‌ای بی‌نظیر از همزیستی فرهنگ‌های مختلف است. از بازارهای شلوغ لاپاز، پایتخت اداری بولیوی، تا زیبایی‌های تاریخی کوچابامبا و توریستی را پوشش می‌دهد مجموعه این عوامل است که سفر به بولیوی را جذاب کره است.

ما در این مطلب از موسسه مهاجرتی GO2TR کشور بولیوی را از جنبه‌های مختلف مورد بررسی قرار داده‌ایم. چنانچه قصد مهاجرت به بولیوی، سفر و یا زندگی در این کشور دارید میتوانید برای اخذ مشاوره‌های اولیه رایگان با موسسه تماس بگیرید. این موسسه بهترین متخصصین مهاجرتی سطح اول کشور را در مجموعه خود گردآوری کرده تا شما با خیال راحت در یکی از بهترین مقاصد مهاجرتی دنیا به کار و زندگی بپردازید.

اقتصاد و منابع مالی و درآمدی بولیوی

اقتصاد بولیوی در رتبه ۹۵ بزرگترین اقتصاد جهان و در رتبه ۸۷ از نظر برابری قدرت خرید قرار دارد. این کشور توسط بانک جهانی به عنوان کشوری با درآمد متوسط طبقه‌بندی می‌شود. با شاخص توسعه انسانی ۰٫۷۰۳، بولیوی در رتبه ۱۱۴ پیشرفت نیروی انسانی قرار دارد. اقتصاد بولیوی تاریخچه‌ای از تمرکز بر یک کالای خاص دارد. از نقره و قلع تا کوک، بولیوی در دوره‌هایی تنوع اقتصادی را تجربه کرده است. بی‌ثباتی سیاسی و توپوگرافی دشوار باعث محدودیت تلاش‌ها برای مدرن‌سازی بخش کشاورزی شده است. همچنین، رشد کم جمعیت، امید به زندگی پایین و شیوع بیماری، نیروی کار را تحت فشار قرار داده و از شکوفایی صنایع جلوگیری کرده است. تورم گسترده و فساد نیز به توسعه آسیب رسانده است. با این حال، در اوایل قرن بیست و یکم، اصول اقتصادی بولیوی بهبود یافت و آژانس‌های رتبه‌بندی اعتباری در سال ۲۰۱۰ رتبه اقتصادی این کشور را ارتقاء دادند. صنعت معدن، به‌ویژه استخراج گاز طبیعی و روی، مهم‌ترین بخش صادراتی است.

بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۹، در دوره ریاست جمهوری اوو مورالس، تولید ناخالص داخلی سرانه چهار برابر شد و نرخ فقر شدید از ۳۸٪ به ۱۸٪ کاهش یافت. میزان فقر از ۲۲٫۲۳٪ در سال ۲۰۰۰ به ۱۲٫۳۸٪ در سال ۲۰۱۰ کاهش یافت. علاوه بر این، ضریب جینی از ۰٫۶۰ به ۰٫۴۴۶ کاهش یافت. بخش کشاورزی و جنگلداری در تولید ناخالص داخلی از ۲۸ درصد در سال ۱۹۸۶ به ۲۰ درصد در سال ۲۰۰۳ کاهش یافته است. این فعالیت‌ها تقریباً ۴۴ درصد از نیروی کار بولیوی را شامل می‌شود. بیشتر کارگران کشاورزی در زمینه کشاورزی معیشتی فعالیت می‌کنند که فعالیت غالب در منطقه کوهستانی است. تولید کشاورزی در بولیوی به دلیل توپوگرافی و آب و هوا دشوار است. با وجود این، تولید ناخالص داخلی کشاورزی همچنان در حال افزایش است، اما از سال ۱۹۹۱ تنها ۲٫۸ درصد رشد متوسط سالانه داشته است.

پراکندگی جمعیت در بولیوی

به طور کلی بولیوی ۱۲,۴۱۳,۳۱۵ نفر جمعیت دارد. همچنین پراکندگی جمعیت در شهرهای مهم بولیوی به شرح زیر است.

نام شهر	جمعیت
لاپاز	۲,۰۰۴,۶۵۲
سانتا کروز د لا سیرا	۱,۸۳۱,۴۳۴
کوچابامبا	۸۴۱,۲۷۶
سوکره	۲۲۴,۸۳۸
اورورو	۲۰۸,۶۸۴
ساکابا	۱۸۰,۷۲۶
کیلیکولو	۱۷۲,۴۰۵
تاریا	۱۵۹,۲۶۹
پوتوسی	۱۴۱,۲۵۱
ریبرالتا	۹۹,۰۷۰
مونترو	۸۸,۶۱۶
ویاچا	۸۶,۲۱۸

نوع حکومت و ساختار سیاسی بولیوی

بولیوی از سال ١٩٨٢ تحت اداره دولت‌های منتخب دموکراتیک قرار دارد. قبل از آن، کشور تحت دیکتاتوری‌های مختلف بود. ریاست جمهوری هرنان سیلز زوازو (١٩٨٢-١٩٨٥) و ویکتور پاز استنسورو (١٩٨٥-١٩٨٩) آغازگر سنت واگذاری مسالمت‌آمیز قدرت بودند. با این حال، دو رئیس‌جمهور، گونزالو سانچز د لوزادا در سال ٢٠٠٣ و کارلوس مسا در سال ٢٠٠٥، با تظاهرات مردمی مواجه شدند.

دموکراسی چند حزبی در بولیوی احزاب مختلفی را در ریاست جمهوری و پارلمان شاهد بوده است. جنبش انقلابی ناسیونالیستی، اقدام دموکراتیک ملی و جنبش چپ انقلابی از سال ١٩٨٥ تا ٢٠٠٥ حاکم بودند. در تاریخ ١٣ نوامبر ٢٠١٩، ژانین آنیز، سناتور پیشین، خود را به عنوان رئیس‌جمهور بولیوی اعلام کرد و در حال حاضر رئیس‌جمهور de facto است.

قانون اساسی جدید در سال ٢٠٠٩ تصویب شد و برای قوا، تعادل و استقلال‌های مختلف فراهم کرده است. قوه مجریه معمولاً قوی است و کنگره بیشتر نقش تصویب قوانین را دارد. قوه قضاییه، شامل دیوان عالی و دادگاه‌های فرعی، با فساد و ناکارآمدی مواجه است. دولت از سال ١٩٩٤ اصلاحات گسترده‌ای در سیستم قضائی و افزایش اختیارات غیرمتمرکز برای شهرداری‌ها و مناطق بومی آغاز کرده است.

عجایب بولیوی

دریاچه تیتریکاکا با سواحل کوپاکابانا یکی از زیباترین و ارزشمندترین جاذبه‌های دیدنی بولیوی است. این دریاچه بالاترین دریاچه قابل رویت در جهان است. مسافران برای دیدن مناظر خیره‌کننده به این منطقه می‌آیند و چشمه‌های تازه را تجربه می‌کنند. آن‌ها همچنین مکان را به عنوان زادگاه امپراتوری اینکا کشف می‌کنند. یکی از بهترین راه‌ها برای درک دریاچه، سفر با قایق از کوپاکابانا به جزیره Isla del Sol است. در این جزیره، ویرانه‌های باستانی اینکا و روستائیان آیمارا که به کشاورزی مشغول‌اند، مشاهده می‌شود. قدم زدن در جزیره تجربه‌ای شگفت‌انگیز است و مسافران شاهد مناظر نفس‌گیر بولیوی خواهند بود.

کوپاکابانا همچنین شهری کوچک با مغازه‌ها، رستوران‌ها و کافه‌های متعدد است. برای تماشای دریاچه تیتریکاکا در بهترین حالت، قله پیاده‌روی “ایستگاه‌های صلیب” مکان مناسبی است.

تیواناکو در سال ٢٠٠٠ به عنوان یکی از میراث جهانی یونسکو ثبت شد. این مکان باستان‌شناسی در غرب بولیوی قرار دارد و پس از امپراتوری اینکا، یکی از مهم‌ترین تمدن‌ها به شمار می‌رود. تیواناکو یکی از قدیمی‌ترین و مرتفع‌ترین شهرهای ساخته شده است. ویرانه‌های آن شامل سازه‌های معماری چشمگیر می‌باشد که سؤالاتی درباره چگونگی و زمان ساخت آن‌ها برمی‌انگیزد. بازدید از تیواناکو در فاصله ٧٢ کیلومتری غرب لاپاز برای علاقه‌مندان به تمدن‌های باستانی تجربه‌ای جذاب است.

خلاصه تاریخ بولیوی

منطقه‌ای که اکنون به عنوان بولیوی شناخته می‌شود، بیش از ٢۵٠٠ سال با ورود آیمارا اشغال شده بود. آیمارای امروزی خود را با تمدن باستانی فرهنگ تیواناکو مرتبط می‌کند که پایتخت خود را در تیواناکو واقع در غرب بولیوی قرار داده است. مرکز پایتخت تیواناکو از اوایل ١۵٠٠ قبل از میلاد مسیحی وجود داشته و در آن زمان روستایی کوچک و کشاورزی بود.

جامعه تیواناکو بین سال‌های ٦٠٠ تا ٨٠٠ میلادی به وسعت شهری رشد کرد و به یک قدرت مهم منطقه‌ای در جنوب آند تبدیل شد. این شهر در حداکثر حد خود حدود ۶.۵ کیلومتر مربع را پوشانده و جمعیتی بین ١۵٠٠٠ تا ٣٠٠٠٠ نفر داشت. در سال ١٩٩۶، با استفاده از تصویربرداری ماهواره‌ای، میزان مزارع مرتفع شده در سه دره اصلی تیواناکو نقشه‌برداری شد و برآورد ظرفیت جمعیت بین ٢٨۵٠٠٠ تا ١.٤٨٢٠٠٠ نفر تخمین زده شد.

در حدود ۴۰۰ میلادی، تیواناکو از یک نیروی غالب محلی به کشوری مهم تبدیل شد. این امپراتوری وسعت خود را به یونگاس گسترش داده و فرهنگ خود را به سایر فرهنگ‌ها در پرو، بولیوی و شیلی رساند. تیواناکو برای گسترش اهداف سیاسی، تجاری و دینی خود مستعمرات ایجاد می‌کرد و با دیگر فرهنگ‌ها توافق‌هایی برقرار می‌کرد.

معماری مدنی در تیواناکو توسعه یافت و جمعیت ساکن افزایش یافت. این فرهنگ به جای ریشه‌کن کردن دیگر فرهنگ‌ها، آن‌ها را جذب کرد. باستان‌شناسان به سرامیک تیواناکو توجه ویژه‌ای کردند. قدرت تیواناکو از طریق تجارت و تبادل کالا بین شهرهای امپراتوری خود تقویت شد.

نخبگان تیواناکو اقتدار خود را از طریق مازاد غذایی که کنترل می‌کردند، تأمین کردند. این غذا از مناطق دوردست جمع‌آوری و به جمعیت عمومی توزیع می‌شد. نخبگان همچنین بر گله‌های للاما کنترل داشتند که نقش مهمی در حمل کالا بین مرکز مدنی و حاشیه داشتند. این گله‌ها نماد تمایز طبقاتی بین عامه مردم و نخبگان بودند.

خلاصه ای از جغرافیای بولیوی

بولیوی در منطقه مرکزی آمریکای جنوبی واقع شده است. مساحت زمین بولیوی ۱,۰۸۳,۳۰۰ کیلومتر مربع است و بیست و هشتمین کشور بزرگ جهان و پنجمین کشور بزرگ آمریکای جنوبی به شمار می‌رود. بولیوی از مناطق مختلفی مانند گران چاکو، پنتانال و آند مرکزی تا آمازون امتداد دارد.

مرکز جغرافیایی کشور به نام Puerto Estrella (“بندر ستاره”) در استان Ñuflo de Chavez و بخش سانتا کروس واقع شده است. جغرافیای بولیوی تنوع زیادی از زمین و اقلیم را به نمایش می‌گذارد. این کشور از تنوع زیستی بالایی برخوردار است و چندین منطقه بوم‌گردی دارد. این مناطق شامل جنگل‌های بارانی گرمسیری، دره‌های خشک و چیکیتانیا می‌شود.

ارتفاعات بولیوی از ۶،۵۴۲ متر (۲۱،۴۶۳ فوت) در نوادو ساژامه تا نزدیک به ۷۰ متر (۲۳۰ فوت) در امتداد رودخانه پاراگوئه متغیر است. بولیوی از زمان جنگ اقیانوس آرام به عنوان یک کشور بدون مرز باقی مانده است. Puerto Suárez، San Matías و Puerto Quijarro در Pantanal این کشور قرار دارند.

منطقه آند در جنوب غربی ۲۸ درصد از سرزمین ملی را شامل می‌شود و بیش از ۳۰۷،۶۰۳ کیلومتر مربع وسعت دارد. این منطقه در ارتفاع بیش از ۳،۰۰۰ متر (۹،۸۰۰ فوت) قرار دارد و بین دو زنجیره بزرگ آند یعنی Cordillera Occidental و Cordillera Central واقع شده است. بلندترین نقاط در قاره آمریکا، مانند نوادو ساژامه و ایلیمانی در این منطقه قرار دارند. همچنین در مرکز کوردیلرا، دریاچه تیتیکاکا واقع است که بالاترین دریاچه قابل حمل و نقل در جهان و بزرگ‌ترین دریاچه در آمریکای جنوبی به شمار می‌آید. این دریاچه با پرو مشترک است.

مشاهیر علمی، ادبی و سیاسی و هنری بولیوی

برخی از مشاهیر علمی، ادبی و سیاسی و هنری بولیوی به شرح زیر است.

• اوو مورالس سیاستمدار …
• مارسلو مارتینز مورنو. فوتبال …
• آندرس د سانتا کروز. سیاستمدار …
• جیمی مورنو فوتبال …
• کرنلیو ساوودرا. سیاستمدار …
• ورونا پووت ارائه کننده. …
• مارکو اتچوری هافبک فوتبال. …
• Víctor Paz Estenssoro. سیاستمدار

کشورها و مناطق وابسته بولیوی

فتح امپراتوری اینکا توسط اسپانیایی‌ها از سال ۱۵۲۴ آغاز و تا سال ۱۵۳۳ تکمیل شد. قلمرو کنونی بولیوی که به نام Charcas شناخته می‌شد، تحت اختیار ویزاری در لیما قرار داشت. دولت محلی از Audiencia de Charcas واقع در چوکیشا (لا پلاتا — Sucre فعلی) منشأ گرفت. شهر پوتوس در سال ۱۵۴۵ به عنوان یک شهر معدن تأسیس شد و به زودی ثروت زیادی را برای بولیوی به بار آورد. جمعیت این شهر به بیش از ۱۵۰،۰۰۰ نفر رسید و بزرگترین شهر جهان جدید شد. تا اواخر قرن شانزدهم، نقره بولیوی منبع مهم درآمد برای امپراتوری اسپانیا بود. بومیان تحت شرایطی بی‌رحمانه و با استفاده از سیستم پیش‌نویس میتا، به عنوان نیروی کار در معادن فعالیت می‌کردند.

Charcas در سال ۱۷۷۶ به هواداران Río de la Plata منتقل شد و اصطلاح “Upper Peru” (آلتو پرو) به عنوان مرجع محبوب سلطنتی توسط مردم بوئنوس آیرس ایجاد شد. تاپاک کاتاری شورش بومی را در مارس ۱۷۸۱ رهبری کرد، که طی آن ۲۰،۰۰۰ نفر جان باختند. با ضعف سلطنت اسپانیا در دوران جنگ‌های ناپلئونی، احساسات ضد استعماری افزایش یافت.

مبارزه برای استقلال در شهرستان سوکره از ۲۵ مه ۱۸۰۹ آغاز شد. انقلاب چوکیشاکا در این شهرستان به عنوان اولین فریاد آزادی در امریکای لاتین شناخته شد. این انقلاب پس از انقلاب لا پاز در ۱۶ ژوئیه ۱۸۰۹ اتفاق افتاد. هر دو انقلاب از نظر مقامات اسپانیایی شکست خوردند، اما سال بعد جنگ‌های استقلال در سراسر قاره آغاز شد.

بولیوی در طول جنگ بارها به تصرف سلطنت طلبان درآمد و دوباره آزاد شد. بوئنوس آیرس سه کارزار نظامی برای کمک به بولیوی ارسال کرد که همه آن‌ها شکست خوردند. در نهایت، مارشال آنتونیو خوزه دو سوکره بولیوی را آزاد کرد و پس از ۱۶ سال جنگ، جمهوری بولیوی در ۶ اوت ۱۸۲۵ اعلام شد.

فرهنگ مردم بولیوی

فرهنگ بولیوی به شدت تحت تأثیر آیمارا، کواچو و دیگر فرهنگ‌های مردمی آمریکای لاتین قرار دارد. اسپانیایی‌ها سنت‌های هنر دینی خود را به بولیوی آوردند. این هنر به دست سازندگان و صنعتگران محلی و مستیسیو تبدیل شد و سبک غنی و متمایزی به نام “باروک مستیزو” را پدید آورد.

دوره استعمار نه تنها نقاشی‌های پرز دو هلگوین، فلورس و بیتی را ایجاد کرد، بلکه آثار هنرمندان ناشناس، کارگران چوب، طلافروشان و نقره‌سازان را نیز تولید کرد. بخش مهمی از موسیقی مذهبی بومی باروک دوره استعمار بازیابی شد و از سال ۱۹۹۴ تاکنون مورد تحسین بین‌المللی قرار گرفته است.

هنرمندان برجسته بولیوی در قرن بیستم شامل ماریا لوئیزا پاچکو، روبرتو ممانی، آلخاندرو ماریو یلانز، آلفردو دا سیلوا و مارینا نایز دل پرادو هستند. موسیقی فولکلور بولیوی بسیار غنی و متنوع است. “رقص‌های شیطان” در کارناوال سالانه اورورو یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای فولکلور آمریکای جنوبی به شمار می‌آید، همچنین کارناوال کمتری شناخته شده در تارابوکو نیز وجود دارد.

پیشرفت در بولیوی

معادن همچنان برای اقتصاد بولیوی حیاتی هستند. فروپاشی بازار جهانی قلع در دههٔ ۱۹۸۰ منجر به تجدید ساختار در صنعت معدن شد. دولت کنترل خود را به طرز چشمگیری کاهش داد. در حال حاضر تنها بخش کمی از فعالیت‌های معدن تحت کنترل دولت است.

عملیات در مقیاس کوچک، اغلب با بهره‌وری کم، بسیاری از کارگران دولت سابق را استخدام می‌کند. گاز طبیعی به عنوان یک کالای با ارزش در کنار قلع و نقره شناخته می‌شود. یک کشف در سال ۱۹۹۷، ده برابر افزایش در ذخایر شناخته شدهٔ گاز طبیعی بولیوی را تأیید کرد.

یافتن بازارها برای استفاده از این منابع به دلیل نبود زیرساخت‌ها و درگیری‌های مربوط به نقش دولت در کنترل منابع طبیعی، کند شده است. اگرچه بازار جهانی قلع دوباره ظهور کرده است، بولیوی اکنون با رقابت شدید کشورهای جنوب شرقی آفریقا که قلع آبرفتی با هزینهٔ کم تولید می‌کنند، مواجه است. تولید طلا و نقره طی یک دههٔ گذشته به طرز چشمگیری افزایش یافته است.

قوانین عمومی در بولیوی

قوانین در بولیوی تحت سیستم حقوقی “روم-آلمانی” وضع می‌شوند. در این سیستم، قوه مقننه قدرت ایجاد هنجارهای عمومی حقوقی را دارد. این قوه قوانین را تصویب می‌کند و در نتیجه، تصمیمات خود را به قضات اختصاص می‌دهد. قضات موظف به اجرای این هنجارها در موارد خاص هستند. همچنین، سیستم تقسیم اختیارات به حفظ توازن قدرت‌ها کمک می‌کند.