جمهوری دموکراتیک کنگو

جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) در مرکز جنوب صحرای آفریقا واقع شده است. این کشور از شمال با جمهوری آفریقای مرکزی، از شرق با اوگاندا، رواندا و بوروندی، از جنوب و جنوب شرقی توسط زامبیا و از غرب با اقیانوس اطلس جنوبی و استان کابیندا از آنگولا هم مرز است. بیش از نیمی از کشور جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) توسط جنگل‌های بارانی انبوه استوایی پوشیده شده است. DRC دارای آب و هوای استوایی با دو فصل مجزا است. زبان فرانسوی تنها زبان رسمی این کشور است و دارای بیش از ۲۰۰ گروه قومی آفریقایی است که اکثریت آن‌ها بانتو هستند.

جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) که قبلاً جمهوری زئیر نامیده می‌شد، از نظر جغرافیایی بزرگترین ایالت در جنوب و مرکز آفریقا است. این کشور در قلب آفریقا واقع شده است و در خط استوا قرار دارد و مساحتی معادل ۲,۲۶۷,۰۵۰ کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد. طبق آخرین آمار سال ۲۰۲۴ این کشور ۱۱۰,۱۲۹,۶۲۲ نفر جمعیت دارد. ما در این مطلب از موسسه مهاجرتی GO2TR جمهوری دموکراتیک کنگو را از جوانب مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و… بررسی کرده‌ایم.

موسسه مهاجرتی گوتوتی‌آر با سال‌ها تجربه درخشان و پرونده موفق در زمینه انواع روش‌های مهاجرت مثل تحصیلی، کاری، ثبت شرکت و… آماده خدمت رسانی به شما مخاطبین گرامی است. برای اخذ اطلاعات بیشتر می‌توانید با موسسه تماس رایگان برقرار کنید و اطلاعات اولیه را کاملا مجانی دریافت کنید و یا وقت مشاوره تخصصی را آنلاین رزرو کنید.

اقتصاد و منابع مالی و درآمدی جمهوری دموکراتیک کنگو

برنامه‌های DRC

انجمن توسعه بین‌المللی (DRC) در جهت برقراری مجدد خدمات اجتماعی تلاش کرده است. این کار شامل دسترسی ۱۵ میلیون نفر به خدمات بهداشتی و درمانی و ارائه بستر تختخواب برای جلوگیری از شیوع مالاریا می‌باشد.

با برنامه تجدید خدمات، بیش از ۱۰۷.۰۰۰ بزرگسال و ۳۴.۰۰۰ کودک سرباز به وضعیت خود بازگشتند. زمان سفر از Lubumbashi به Kasomeno در Katanga از هفت روز به دو ساعت کاهش یافت که به بهسازی جاده‌ها و کاهش ۶۰ درصدی قیمت کالاهای اصلی انجامید.

همچنین، با کمک IFC، KfW و اتحادیه اروپا، DRC زمان مورد نیاز برای ایجاد مشاغل را ۵۱ درصد کاهش داد و مدت زمان دریافت مجوزهای ساختمانی را ۵۴ درصد کاهش داد. پیشرفت‌های بهداشتی انجام شده به‌ ویژه زایمان با حضور پرسنل آموزش‌دیده از ۴۷ درصد به ۸۰ درصد افزایش یافت.

در حوزه آموزش، ۱۴ میلیون کتاب درسی برای کودکان توزیع شد و میزان تکمیل تحصیلات افزایش یافت. جمهوری دموکراتیک کنگو در رده ۱۸۳ از نظر سهولت انجام مقیاس مشاغل قرار دارد.

این اقدامات مشکلاتی چون شروع یک تجارت، اجرای قراردادها، پرداخت مالیات و دیگر مسائل را کاهش می‌دهد. صندوق بین‌المللی پول قصد دارد به DRC وام ۱ میلیارد دلاری بدهد.

این وام برای کشور ضروری است؛ زیرا انتخابات دسامبر ۱۳۹۵ برای رئیس‌جمهور برگزار می‌شود و هزینه بودجه حدود ۱.۱ میلیارد دلار خواهد بود. بزرگترین چالش رای‌گیری، دستیابی به مراکز رای‌گیری در کشوری با ۶۸ میلیون نفر جمعیت و وسعتی به اندازه اروپای غربی است، در حالی که کمتر از ۱۸۶۰ مایل جاده آسفالت شده وجود دارد.

رنکینگ جهانی در کلیه زمینه های جمهوری دموکراتیک کنگو

گروه‌های مسلح و سربازان دولتی املاک خصوصی را تصرف کرده و خانه‌های مناطق درگیری را ویران می‌کنند. سیستم قضایی ضعیف، غیرقابل اعتماد و فاسد است و تنها چند دادگاه تجاری با عملکرد مناسب فعالیت می‌کنند.

فساد در دولت، نیروهای امنیتی و صنایع استخراج مواد معدنی، مانع از ارائه خدمات عمومی و تلاش‌های عمرانی می‌شود. بالاترین نرخ مالیات بر درآمد شخصی ۳۰ درصد و بالاترین نرخ مالیات شرکت‌ها ۴۰ درصد است. بار مالیاتی کلی معادل ۷.۶ درصد از کل درآمد داخلی است.

مخارج دولت در سه سال گذشته ۱۲.۴ درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) را تشکیل داده و کسری بودجه به طور متوسط ۱.۰ درصد از GDP است. بدهی عمومی معادل ۱۵.۷ درصد از تولید ناخالص داخلی می‌باشد. فقر در کشور گسترده است و بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی در بخش غیررسمی انجام می‌شود.

فقط بخش استخراجی در سال ۱۳۹۷ رشد قابل توجهی داشته است. شرکت دولتی SNEL تقریباً تمام برق کشور را تولید می‌کند، اما تنها حدود ۱۰ درصد از جمعیت به آن دسترسی دارند. ارزش کل صادرات و واردات کالا و خدمات برابر با ۷۱.۰ درصد از تولید ناخالص داخلی است.

متوسط نرخ تعرفه اعمال شده ۱۰.۲ درصد است و نیاز به اقدام غیرتاریفی حس می‌شود. مدیریت ضعیف اقتصادی که ناشی از بحران‌های سیاسی مکرر است، سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی را محدود کرده و بسیاری را در کمبود فرصت‌های اقتصادی نگه می‌دارد. شرکت‌ها دسترسی محدودی به خدمات مالی دارند.

نوع حکومت و ساختار سیاسی جمهوری دموکراتیک کنگو

پس از یک دوره چهار ساله، قانون اساسی جدیدی در سال ۱۳۸۵ در جمهوری دموکراتیک کنگو به تصویب رسید. این قانون اساسی با نهادهای سیاسی جدید و تقسیمات اداری برای استان‌ها همراه بود. قانون اساسی انتقالی ۱۳۸۲، پارلمان را با یک مجلس قانون‌گذاری دوقلو، شامل سنا و مجلس ملی تأسیس کرد.

سنا مسئول تهیه پیش‌نویس قانون اساسی جدید بود. قوه مجریه به کابینه ۶۰ نفری به ریاست رئیس‌جمهور و چهار معاون رئیس‌جمهور واگذار شد. رئیس‌جمهور همچنین فرمانده کل نیروهای مسلح بود. قانون اساسی انتقالی دادگستری مستقلی را با ریاست دیوان عالی کشور تأسیس کرد.

قانون اساسی ۱۳۸۵، که به عنوان قانون اساسی جمهوری سوم شناخته می‌شود، از فوریه ۱۳۸۵ آغاز شد و همزمان با قانون اساسی انتقالی تا افتتاح مقامات منتخب که از انتخابات تیر ۱۳۸۵ به وجود آمده بودند، اجرا می‌شد. قوه مقننه به صورت دو قلو باقی ماند و اجرای آن به ریاست یک رئیس‌جمهور و دولت به ریاست نخست‌وزیر انجام می‌شد.

دولت مسئول پارلمان است، نه رئیس‌جمهور. قانون اساسی جدید اختیارات جدیدی به دولت‌های استان اعطا کرده و پارلمان‌های استانی را ایجاد کرده است که نظارت بر والی و رئیس دولت استانی را انتخاب می‌کنند. دیوان عالی کشور به سه نهاد جدید تقسیم شد و حق تفسیر قانون اساسی به دادگاه قانون اساسی منتقل شد.

پایتخت و شهرهای بزرگ جمهوری دموکراتیک کنگو

کینشاسا پایتخت جمهوری دموکراتیک کنگو است و روبروی برزاویل، پایتخت جمهوری کنگو قرار دارد. این شهر بر روی رودخانه کنگو واقع شده است. کینشاسا با جمعیت ۱۰۷۶۰۹۹، بیشترین جمعیت کل شهری در آفریقا را دارد و به عنوان سومین منطقه بزرگ بعد از قاهره و لاگوس در رده سوم قرار می‌گیرد. این شهر همچنین بزرگترین شهر فرانسوی زبان جهان است و مرکز مهمی فرهنگی و معنوی برای آفریقای مرکزی محسوب می‌شود.

کیسانگانی پایتخت استان Tshopo است و سومین شهر بزرگ در جمهوری دموکراتیک کنگو و بزرگترین شهر در جنگل‌های استوایی کشور است. این شهر حدود ۱۳۰۰ مایل از دهانه رودخانه کنگو دور است و دورترین نقطه قابل حمل در بالادست رودخانه به حساب می‌آید. کانانگا، که قبلاً با نام لولوابورگ شناخته می‌شد، پایتخت استان کاسای-استان مرکزی است و قبلاً پایتخت استان کاشائو-اکتشافی بود.

جمعیت ایرانی و شرکت های ایرانی در جمهوری دموکراتیک کنگو

اطلاعات دقیقی در مورد شرکت‌های ایرانی و جمعیت ایرانی در کنگو دموکراتیک وجود ندارد با این وجود کل جمعیت این کشور براساس آخرین آمار ۱۰۹,۲۷۶,۲۶۵ نفر است و پراکندگی جمعیت در شهرهای مهم این کشور به شرح زیر است.

نام شهر	جمعیت
کینشاسا	۱۶,۰۰۰,۰۰۰
لوبوباشی	۲,۲۲۱,۹۲۵
کانانگا	۱,۲۴۷,۱۶۸
کیسنگانی	۱,۱۸۱,۷۸۸
بوکاوو	۸۱۶,۸۱۱
کلوزی	۷۹۰,۲۴۸
لیکاسی	۶۳۵,۷۶۸
تشیکاپا	۶۳۴,۵۲۹
کیکویت	۵۰۹,۳۶۷

عجایب جمهوری دموکراتیک کنگو

برخی از عجایب جمهوری دموکراتیک کنگو به شرح زیر است.

• پارک ملی Upemba
• زیبایی های Bukavu
• آبشارهای Inkisi
• نبض Kinshasa
• پارک ملی گارامبا
• Bonobos در Lolo Ya Sanctuary
• رستاخیز گوما
• گوریل ها در پارک ملی ویرونگا.

خلاصه تاریخ جمهوری دموکراتیک کنگو

منطقه جمهوری دموکراتیک کنگو از اوایل ۹۰.۰۰۰ سال پیش جمعیت داشت. در سال ۱۹۸۸، چنگک سملیکی در کتاندا کشف شد که نشان‌دهنده‌ی وجود قدیمی‌ترین هارون‌های خاردار است. مردمان بانتو در هزاره اول قبل از میلاد به آفریقای مرکزی رسیدند و به تدریج به سمت جنوب گسترش یافتند. گسترش آن‌ها با اتخاذ پاستورالیسم و تکنیک‌های عصر آهن تسریع شد.

توسعه ابزارهای فلزی، کشاورزی و دامپروری را متحول کرد و به جابجایی گروه‌های شکارچی منجر شد. موج نهایی گسترش بانتو تا قرن ۱۰ کامل شد و با تأسیس پادشاهی بانتو، این جمعیت به شبکه‌های تجاری دست پیدا کرد که با بردگان، نمک، آهن و مس تجارت می‌کردند.

از دهه ۱۸۷۰ تا ۱۹۲۰، بلژیک کاوش و اداره کنگو را آغاز کرد. این پروژه نخستین بار توسط سر هنری مورتون استنلی، با حمایت مالی پادشاه لئوپولد دوم، هدایت شد. مناطق شرقی کنگو به شدت تحت‌تأثیر حملات برده بود.

لئوپولد طرح‌هایی برای مستعمره کردن کنگو داشت و در کنفرانس برلین در سال ۱۸۸۵ حقوق قلمرو کنگو را به دست آورد. او این کشور را دولت آزاد کنگو نامید. رژیم لئوپولد پروژه‌های زیرساختی، از جمله ساخت راه آهن از ساحل به سمت کینشاسا (لئوپولدویل) را آغاز کرد. این پروژه‌ها هدف تسهیل دسترسی به دارایی‌های مستعمره را داشتند.

خلاصه ای از جغرافیای جمهوری دموکراتیک کنگو

جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) در مرکز جنوب صحرای آفریقا واقع شده است. این کشور از شمال غربی با جمهوری کنگو، از شمال با جمهوری آفریقای مرکزی و از شمال شرقی با سودان جنوبی هم‌مرز است. همچنین از شرق با اوگاندا، رواندا و بوروندی، و از جنوب شرقی با زامبیا همسایه است. در غرب، این کشور با اقیانوس اطلس و استان کابیندا از آنگولا هم‌مرز است.

جمهوری دموکراتیک کنگو بین عرض‌های جغرافیایی ۶° شمالی و ۱۴° جنوبی و طول جغرافیایی ۱۲° و ۳۲° قرار دارد. این کشور با اندازه ۲۳۴۵۴۰۸ کیلومتر مربع (۹۰۵۵۶۷ مایل مربع)، پس از الجزایر، دومین کشور بزرگ آفریقا از نظر منطقه است.

DRC بارندگی زیادی دارد و بیشترین فراوانی رعد و برق در جهان را تجربه می‌کند. میزان بارندگی سالانه در برخی مناطق می‌تواند به بیش از ۲۰۰۰ میلی‌متر (۸۰ اینچ) برسد. جنگل‌های بارانی کنگو، دومین جنگل باران در جهان پس از آمازون، در این کشور واقع شده‌اند.

این گستره وسیع جنگل‌های سرسبز بخش اعظم حوضه مرکزی و کم آب رودخانه کنگو را پوشش می‌دهد. در جنوب و جنوب غربی، سافانا و تراس‌های کوهستانی در غرب و چمنزارهای متراکم وجود دارد. کوه‌های بلند و یخبندان (کوه‌های روونزوری) در منطقه شرقی این کشور قرار دارند.

کشورها و مناطق وابسته جمهوری دموکراتیک کنگو

در سال ۱۹۰۸، پارلمان بلژیک پس از فشارهای بین‌المللی، ایالت آزاد کنگو را از پادشاه لئوپولد دوم به دست گرفت. در ۱۸ اکتبر ۱۹۰۸، پارلمان به الحاق کنگو به عنوان یک مستعمره بلژیک رای داد.

قدرت اجرایی به وزیر امور استعمار بلژیک و شورای استعماری در بروکسل واگذار شد. در سال ۱۹۲۶، پایتخت از بما به لیوپولدویل منتقل شد.

انتقال از ایالت آزاد کنگو به کنگو بلژیک یک وقفه بود، اما استمرار زیادی نیز داشت. بارون تئوفیل وایس، آخرین فرماندار کل ایالت آزاد کنگو، در کنگو بلژیک باقی ماند.

افتتاح کنگو و ثروت‌های آن برای اقتصاد بلژیک انگیزه اصلی گسترش استعمار بود. مدیران استعمار بر قلمرو حاکم بودند و نظام حقوقی دوگانه وجود داشت. دادگاه‌های بومی فقط اختیارات محدودی داشتند و تحت کنترل دولت استعمار بودند.

در سال ۱۹۳۶، ۷۲۸ مدیر بلژیکی مستعمره را اداره کردند. مقامات بلژیک هیچ فعالیت سیاسی را مجاز ندانستند و Force Publique هرگونه تلاش برای شورش را سرکوب کرد.

جمعیت بلژیک مستعمره از ۱۹۲۸ در سال ۱۹۱۰ به ۸۹۹ نفر در سال ۱۹۵۹ افزایش یافت. کنگو بلژیکی مستقیماً در دو جنگ جهانی درگیر شد. در جنگ جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸)، ایستادگی اولیه بین Force Publique و ارتش آلمان در آفریقای شرقی آلمان رخ داد و در سال ۱۹۱۶ به یک جنگ آزاد تبدیل شد.

فرهنگ مردم جمهوری دموکراتیک کنگو

تنها ۸۶.۲ درصد از اراضی کنگو زیر کشت است و بیشتر آن برای کشاورزی معیشتی استفاده می‌شود. مردم میوه‌های وحشی، قارچ و عسل جمع‌آوری می‌کنند و همچنین شکار و ماهیگیری می‌کنند. آن‌ها این محصولات را در بازارها یا کنار جاده می‌فروشند.

دام‌داری و توسعه کسب و کار کشاورزی در مقیاس بزرگ به دلیل جنگ‌های اخیر و کیفیت پایین جاده‌ها محدود شده است. زمین‌های کشاورزی کنگو طیف گسترده‌ای از محصولات زراعی را تولید می‌کند. این محصولات شامل ذرت، برنج، کاساوا، سیب‌زمینی شیرین، یام، تارو، گیاه چنار، گوجه‌فرنگی، کدو تنبل و انواع نخود و آجیل است.

این غذاها در سراسر کشور مصرف می‌شوند و غذاهای منطقه‌ای نیز وجود دارد. مهم‌ترین محصولات زراعی برای صادرات قهوه و روغن نخل هستند. در سال‌های منتهی به استقلال کنگو بلژیک، نوازندگان کنگو مورد حمایت رژیم موبوتو در زئیر بودند و بسیاری از آن‌ها در بازار بین‌المللی موفق شدند.

پیشرفت در جمهوری دموکراتیک کنگو

کشاورزی پایه اصلی اقتصاد کنگو است و در سال ۱۹۹۷، ۵۷.۹٪ از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد. عمده محصولات نقدی شامل قهوه، روغن نخل، لاستیک، پنبه، شکر، چای و کاکائو است. محصولات غذایی شامل موز سبز، ذرت، بادام‌زمینی و برنج می‌شود. در سال ۱۹۹۶، کشاورزی ۶۶٪ از نیروی کار را به کار گرفت.

جمهوری دموکراتیک کنگو ۵۰ درصد جنگل‌های آفریقا و سیستم رودخانه‌ای دارد که می‌تواند برق آبی قاره را تأمین کند. ماهی منبع اصلی پروتئین حیوانی است و در سال ۲۰۰۳، تولید شیلات حدود ۲۲۲ هزار و ۹۶۵ تن تخمین زده شد. آژانس دولتی PEMARZA ماهیگیری دریایی را انجام می‌دهد.

جنگل‌ها ۶۰ درصد از کل مساحت زمین را پوشش می‌دهند و ۶۱ میلیون هکتار جنگل قابل بهره‌برداری وجود دارد. منطقه Mayumbe مرکز عمده‌ای از استثمار چوب بود. در سال ۲۰۰۳، ۹۵ درصد چوب برای سوخت استفاده می‌شد و حدود ۱۴ گونه در حال برداشت هستند.

صادرات محصولات جنگلی در سال ۲۰۰۳ بالغ بر ۲۵.۷ میلیون دلار بود. برای گسترش جنگلداری، سرمایه‌گذاری خارجی لازم است و دولت برای تسهیل رشد اقتصادی به تغییر در ساختار مالیاتی و مراحل صادرات نیاز دارد.

قوانین عمومی در جمهوری دموکراتیک کنگو

قوانین ورزشی در کنگو دموکراتیک بسیار مشابه با ایران است. حساسیت برای ورود بانوان به مجامع مردانه ورزشی در کنگو دموکراتیک نیز مانند ایران دیده می‌شود البته نگاه به این قضیه در کنگو دموکراتیک به دلیل فضای کم ورزشی است. قوانین در خصوص ساخت و ساز شهری در کنگو دموکراتیک مشابه با ایران است.

وضعیت عمران و شهرسازی در کنگو دموکراتیک در دوره های گذشته رشد خوبی داشته است ایران نیز این موقعیت را در بر گرفته است. ثبت شرکت در کنگو دموکراتیک بر اساس قوانین مهاجرتی با سخت گیری بیشتری همراه است در ایران این وضعیت کمتر دیده می‌شود.