واکسن های مورد تایید برای مهاجرت و سفر به خارج

برخی از سازمان‌های خارج از کشور، مانند مدارس، کالج‌ها و دانشگاه‌ها، به شواهدی مبنی بر واکسیناسیون یا مصونیت در برابر برخی بیماری‌های قابل پیشگیری با واکسن مانند سرخک و بیماری مننگوکوک نیاز دارند. به این منظور افرادی که قصد مهاجرت دارند باید با توجه نوع واکسن‌های مورد تایید کشور مقصد مهاجرت و شرایط سنی خود، جهت تزریق واکسن‌های ضرروری اقدام کنند. این افراد می‌توانند با مراجعه به انستيتو پاستور ايران و با در دست داشتن پاسپورت و دفترچه بیمه در روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۸.۱۵ تا ساعت ۱.۳۰ در این مورد اقدام نموده و کارت بین المللی واکسیناسیون دریافت نمایند.

در لیست زیر واکسن مورد تایید سازمان وزارت بهداشت جهانی (WHO) که به منظور پیشگیری از کرونا و برای ورود به کشورهای مختلف تزریق می‌شوند معرفی شده است:

بر اساس اعلام اتحادیه اروپا تمامی واکسن‌هایی که از آژانس دارویی اروپا مجوز لازم را گرفته باشند، مورد تایید کشورهای حوزه شینگن خواهند بود. از این رو، افرادی که این واکسن‌ها را دریافت کنند اجازه ورود به این کشورها را خواهند داشت.

واکسن های مورد تایید در مقاصد اصلی گردشگری ایرانیان

تب زرد یک بیماری حاد خونریزی دهنده ویروسی است که توسط پشه‌های آلوده منتقل می‌شود. تب زرد را می‌توان با یک واکسن بسیار مؤثر که ایمن و مقرون به صرفه است، پیشگیری کرد. یک دوز از واکسن تب زرد، برای ایجاد ایمنی پایدار و محافظت مادام العمر در برابر بیماری تب زرد کافی است. دوز تقویت کننده واکسن ممکن است هر ۱۰ سال یکبار یا طبق توصیه پزشک، لازم باشد.

مقررات بین المللی بهداشت (IHR) به مسافران توصیه می‌کند که حداقل ۱۰ روز قبل از سفر به مناطق بومی تب زرد از جمله آفریقای مرکزی و آمریکای جنوبی؛ واکسن تب زرد را دریافت کنند. مطابق با IHR، کشورها این حق را دارند که مسافران را ملزم به ارائه گواهی واکسیناسیون تب زرد کنند. اگر دلایل پزشکی برای عدم واکسن زدن وجود دارد، باید توسط مقامات مربوطه تایید شود (واکسن تب زرد در کودکان زير نه ماه و حتی الامكان در هنگام حاملگی تزريق نمی‌شود).

آنفولانزا، یک بیماری حاد تنفسی است که دستگاه تنفسی فوقانی یا تحتانی را درگیر می‌کند. این بیماری توسط ویروس آنفولانزا، به طور معمول نوع A یا B ایجاد می‌شود. آنفولانزا به طور مداوم در گردش است و باعث اپیدمی‌های فصلی در مناطق معتدل و اپیدمی‌هایی در تمام سال در برخی مناطق گرمسیری می‌شود. از آنجایی که ویروس‌های آنفولانزا به طور مداوم در حال تغییر هستند؛ نیاز به تغییر سالانه در گونه‌های واکسن برای تطابق بهتر با سویه‌های جدید در سراسر جهان وجود دارد.

واکسن آنفولانزا باید در فصل پاییز و زمستان هر سال تزریق شود. به عنوام مثال در تایلند، دریافت واکسن آنفولانزا قبل از شروع فصل باران بسیار توصیه می‌شود. برای مسافران، این واکسن باید حداقل ۲ هفته قبل از سفر تزریق شود.

اگرچه خطر ابتلا به بیماری حصبه با طول مدت اقامت افزایش می‌یابد اما مسافران حتی در سفر‌های کوتاه به کشور‌هایی که این بیماری به شدت آندمیک است، باید واکسن تب حصبه را دریافت کنند.

برای ورود به کشور‌های هند، آفریقا، آسیای جنوبی، آسیای جنوب شرقی، آمریکای جنوبی، خاورمیانه، اروپا و آمریکای مرکزی واکسیناسیون علیه تب حصبه بسیار حیاتی است.

واکسن حصبه، واکسن تزریقی عضلانی یا زیرجلدی تک دوز است که تقریباً ۷۰ درصد محافظت در برابر تب حصبه ایجاد می‌کند. توصیه می‌شود این واکسن را ۱ ماه قبل از سفر به مناطق آندمیک دریافت کنید. در صورت اقامت طولانی مدت، نیاز به دوز‌های یادآور هر ۳ سال یکبار است.

هپاتیت A یک بیماری کبدی است که توسط ویروس هپاتیت A ایجاد می شود. این بیماری ارتباط تنگاتنگی با آب یا غذای ناسالم، بهداشت نامناسب و عدم رعایت بهداشت شخصی دارد. تزریق این واکسن برای مسافران مناطق بومی این بیماری (کشورهای آفریقایی، آسیای جنوبی و آسیای جنوب شرقی) حتی در سفرهای کوتاه به شدت ضروری است.

تزریق واکسن هپاتیت A، به ویژه در گروه‌های پرخطر از جمله بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی و سرآشپزها توصیه می‌شود. عفونت واکسن‌های غیرفعال هپاتیت A، بی‌خطر و بسیار موثر هستند. به طور سنتی، تزریق واکسن هپاتیت A طبق یک برنامه در دو دوز توصیه می‌شود. این ۲ دوز باید حداقل با فاصله ۶ تا ۱۲ ماه تزریق شوند. (تزریق این واکسن برای افراد زیر ۱۸ سال،حتی کودکان ۶ تا ۱۱ ماهه هم ضروری است).

هپاتیت B یک عفونت ویروسی است که به کبد حمله می‌کند و می‌تواند باعث بیماری‌های حاد و مزمن شود. این ویروس، جدی‌ترین نوع هپاتیت ویروسی است که منجر به سیروز کبدی و سرطان کبد می‌شود. هپاتیت B بسیار مسری است و از طریق تماس با خون یا سایر مایعات بدن فرد آلوده منتقل می‌شود. هپاتیت B تقریباً در تمام نقاط جهان رخ می‌دهد، اما در برخی از کشورهای آسیایی، آفریقایی، آمریکای جنوبی و کارائیب شایع‌تر است.

واکسن هپاتیت B، در بازو و به‌صورت سه دوز در یک برنامه ۰، ۱ و ۶ ماهه تزریق می‌شود. معمولاً ۶ ماه طول می‌کشد تا واکسیناسیون کامل علیه هپاتیت B انجام شود. بنابراین اگر ظرف ۶ ماه به خارج از کشور سفر می‌کنید، با پزشک خود در مورد گزینه‌های واکسیناسیون سریع از جمله سری ۲ دوز و دوز سریع ترکیبی هپاتیت A صحبت کنید.

هاری یک بیماری ویروسی عفونی است که پس از شروع علائم بالینی بسیار کشنده خواهد بود. سگ‌های اهلی عمدتاً مسئول انتقال ویروس هاری به انسان هستند. این بیماری از طریق گزیدگی یا خراش معمولاً از طریق بزاق به افراد منتقل می‌شود. واکسیناسیون علیه هاری در دو موقعیت متمایز استفاده می‌شود. واکسیناسیون قبل از قرار گرفتن در معرض ویروس و جلوگیری از ایجاد هاری بالینی؛ واکسیناسیون پس از مواجهه و به دنبال گاز گرفتن حیوان مشکوک به هاری.

واکسیناسیون هاری قبل از قرار گرفتن در معرض، شامل سه دوز کامل عضلانی واکسن مبتنی‌بر کشت سلولی یا تخم مرغ جنینی است که در روز‌های ۷ و ۲۱ یا ۲۸ تجویز می‌شود. نوبت چهارم برای مسافران غیرضروری به نظر می‌رسد، مگر اینکه واکسیناسیون قبلی علیه هاری در ۱۰ روز گذشته انجام شود.

مننژیت مننگوکوکی، یک عفونت باکتریایی نادر اما جدی است. این بیماری باعث می‌شود غشاهایی که مغز و نخاع را می‌پوشانند ملتهب شوند. مننژیت در سراسر جهان مشاهده می‌شود اما بیشترین بار بیماری در کمربند مننژیت آفریقا و عربستان سعودی است. عفونت‌های مننگوکوکی از طریق تماس با قطرات یا ترشحات تنفسی منتقل می‌شوند.

در حال حاضر چندین واکسن پلی ساکارید و کونژوگه برای محافظت در برابر شایع‌ترین گروه‌های بیماری مننگوکوک وجود دارد. عربستان سعودی واکسیناسیون اخیر مننژوکوک (واکسن چهار ظرفیتی) را به عنوان یک نیاز ویزا برای زائران در طول مراسم حج، که یک زیارت سالانه اسلامی به مکه است، می‌خواهد. واکسیناسیون تک دوز ۲ الی۳ هفته قبل از سفر به مناطق پرخطر توصیه می‌شود.

وبا یک عفونت حاد روده‌ای است که در اثر خوردن غذا یا آب آلوده به باکتری ویبریوکلرا ایجاد می‌شود. این بیماری با فقر، بهداشت نامناسب و کمبود آب آشامیدنی تمیز، ارتباط نزدیکی دارد. در اکثر موارد با اسهال آبکی حاد و شدید که از یک تا چند روز طول می‌کشد مشخص می‌شود. وبا در شکل شدید خود می‌تواند به سرعت کشنده باشد. این بیماری بیشتر در مناطق بومی شامل آفریقا، آسیای جنوبی یا آسیای جنوب شرقی، خاورمیانه، آمریکای مرکزی و کشورهای حوزه کارائیب شایع است.

واکسن‌های وبا به‌صورت خوراکی هستند. در بزرگسالان، واکسن وبا باید ۲ دوز تجویز شود. حداقل باید ۷ روز و بیش از ۶ هفته بین دو دوز فاصله وجود داشته‌باشد. کودکان ۲ تا ۵ ساله به نوبت سوم با همان فاصله نیاز دارند. حداقل یک هفته قبل از سفر باید واکسن‌های وبا به طور کامل تزریق شوند.

واکسن زنده ترکیبی سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) به دلیل مزایایی که نسبت به واکسن‌های فردی دارد، به طور گسترده برای ایمن‌سازی کودکان در مناطق خاصی از جهان استفاده می‌شود. واکسن ترکیبی، پاسخ ایمنی کافی را در کودکان به طور همزمان برای سه عفونت تحریک می‌کند. اساساً به همه کودکان توصیه می‌شود که دو دوز واکسن MMR را دریافت کنند. دوز اول در ۱۲ تا ۱۳ ماهگی و دوز دوم در ۴ تا ۶ سالگی (سن مدرسه) شروع می‌شود. در بزرگسالان توصیه می‌شود که ۲ دوز واکسن MMR را با فاصله ۱ ماهه دریافت کنند، در حالی که دوز دوم باید حداقل ۲ هفته قبل از سفر دریافت شود. افرادی که در سال ۱۹۵۷ میلادی یا بعد از آن بدنیا آمده اند دو نوبت واکسن MMR به فاصله حداقل یک ماه تزریق نمایند و گواهی تزریق را به انستیتو پاستور ایران ارائه نمایند. این واکسن در درمانگاه‌ها و مطب‌ها تزریق می‌گردد و در انستیتو پاستور موجود نیست. اگر تا زمان مصاحبه پزشکی، کمتر از یک ماه فرصت باقی مانده باشد این واکسن نباید تزریق شود.

بله،با توجه به کشور مقصد و مبدا و الزامات و شرایط خاص آن ها،تزریق واکسن‌های خاصی الزامی است.

واکسن‌های تب زرد، آنفولانزا، هاری، سرخجه، اوریون، وبا، هپاتیت A، هپاتیت B، مننگوکوک.

هپاتیت A، هپاتیت B، تیفوئید، وبا، تب زرد، آنسفالیت ژاپنی، هاری، سیاه زخم و فلج اطفال، سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) ، کزاز، دیفتری، سیاه سرفه (Tdap)، آنفولانزا، آبله مرغان، زونا، ذات‌الریه و مننژیت.