چرا نباید پناهندگی بگیریم؟!

گرفتن پناهندگی گزینه‌‌ای است؛ که شاید از ذهن بیشتر اشخاصی که قصد مهاجرت به بهترین مقاصد مهاجرتی را دارند، گذشته باشد. این روزها با تبلیغات خلاف واقع که اغلب از سوی شبکه‌های اجتماعی غیرمجاز و موسسه‌های مهاجرتی غیرقانونی انجام می‌گیرد؛ جلوه‌‌ای نادرست از واقعیت پناهندگی را در معرض دید مخاطبان به نمایش می‌گذارند. صرف نظر از اینکه اطلاعات نادرست آنها ممکن است؛ زندگی هزاران نفر را به مرز نابودی بکشاند؛ اما آیا پناهندگی گزینه‌‌ای مناسب برای مهاجرت است وهمه افراد شرایط پناهندگی را دارند؟ همچنین اگر پناهندگی یک راهکار و قانون مناسب برای مهاجرت نیست؛ پس چرا بیشتر کشورهای دنیا از این قانون حمایت می‌کنند.

دیدن این ویدئو اطلاعات قابل تاملی را در زمینه پناهندگی به شما خواهد داد.

پناهندگی قانونی برای حمایت از پناهجویان

برای درک بهتر موضوع لازم است؛ تاریخچه‌‌ای کوتاه از مهاجرت قانونی و مفهوم آن ارائه دهیم. در سال ۱۹۵۱ میلادی کنوانسیون پناهندگی (UNCHUR) سندی را مبنی بر حمایت از پناهجویان تنظیم کرد. این سند توسط ۱۴۵ کشور دنیا به امضا رسیده است. این کنوانسیون در اصل پس از جنگ جهانی دوم برای حمایت از آوارگان تنظیم شد. طبق کنوانسیون ژنو چنانچه شخصی به دلیل تمایلات جنسی، مذهب، نژاد، روش زندگی و… در معرض تهدید شدید جانی باشد، حق درخواست پناهندگی را خواهد داشت.

همان‌گونه که از تعریف پناهندگی محرز است؛ این قانون برای حمایت از جنگ زدگان، آوارگان و افرادی که در معرض تهدید جانی هستند، اخذ شده است. بنابراین مهاجرت از طریق پناهندگی هرگز نمی‌تواند، جوابگوی نیاز افرادی باشد؛ که قصد یافتن زندگی بهتر و دستیابی به امکانات رفاهی بیشتری را دارند.

مشمولین قوانین کنوانسیون پناهندگی

سالانه تعداد زیادی مهاجر به امید دستیابی به زندگی بهتر درصدد مهاجرت به خارج و اخذ پناهندگی کشورهای مختلف هستند؛ در حالی که آنها مشمول هیچ یک از قوانین کنوانسیون پناهندگی نیستند. آنها پس از طی مسیرهای پرخطر و زندگی طولانی مدت در کمپ‌های فاقد امکانات اولیه، خود را در قالب اشخاص سیاسی، یا افرادی که در معرض تهدید جانی هستند؛ به کشور مقصد معرفی می‌کنند. غافل از اینکه اخذ پناهندگی مستلزم ثابت کردن این ادعا است؛ آن‌هم در دادگاه‌هایی که مامورین و قضات آن در تشخیص ادعاهای حقیقی از غیرحقیقی خبره هستند.

کمتر از یک درصد افراد می‌توانند، ادعای خود را در دادگاه کشورهای مقصد ثابت کنند. آنهایی که موفق به اثبات ادعای خود نشوند؛ یا به زندان محکوم می‌شوند و به کشور مبدا بازگردانده می‌شوند؛ یا مجبور به ادامه‌ زندگی در شرایطی هستند؛ که حتی از امکانات اولیه زندگی برخوردار نیستند؛ یا به کشور سوم فرستاده می‌شوند. کشورسومی که حتی از شرایط اولیه زندگی برخوردار نیست.

مهاجرت کردن از طریق پناهندگی هرگز مورد تایید موسسه‌ مهاجرتی GO2TR نیست؛ همچنین این موسسه استفاده از روش پناهندگی جهت مهاجرت را هرگز توصیه نمی‌کند.

لینک‌های کاربردی:

شرایط زندگی برای پناهندگان

شنیدن این مطلب که شرایط زندگی برای هزاران خانواده پناهنده وحشتناک است خبر جدیدی نیست. سالانه هزاران نفر از ملیت‌های مختلف به امید یافتن زندگی بهتر جان و مال خود را در معرض خطر قرار می‌دهند؛ اما درصد بسیار کمی از آنها میتوانند، به مقصد نهایی برسند. مقصدی که گاهی اوقات به جهنم روی زمین بیشتر شباهت دارد؛ تا سرزمین آمال و آرزوها! متاسفانه زنان و کودکان در طی این مسیر آسیب‌های شدیدتری خواهند دید. آسیب‌هایی که نه تنها جان؛ بلکه روان پناهندگان را تا سال‌ها دستخوش رنج‌های فراموش نشدنی قرار خواهد داد.

تمام روایات ذکر شده در این محتوا بر اساس حقیقت است و توسط امدادگران یونیسف ثبت و ضبط شده و در وب سایت unicef به اشتراک گذاشته شده است.

نگران جان مادرم بودم!

ملک دختر هفت ساله‌‌ای که به همراه مادرش متقاضی پناهندگی است. از او در مورد مهاجرتش سوال می‌پرسند. او در ابتدا می‌گوید: سفرش به لسبوس آسان بود؛ اما پس از مدتی خاطره‌هایی را که از یک قایق بادی در ذهن دارد، بازگو می‌کند. ملک درباره آنچه او و مادرش در این سفر تجربه کرده‌‌اند؛ شروع به صحبت می‌کند. صدای او آهسته‌تر و حرکاتش سفت و سخت‌تر می‌شود. چشمانش مستقیم به پایین نگاه می‌کنند و نگاهش را می‌دزد. شروع به صحبت کردن می‌کند: قایق سست و ناامنی بود، پر از زن و مرد همه به فکر جان خودشان بودند تعداد زیادی درون آب پرتاب شدند و جان خود را از دست دادند. همه جا سرد و تاریک بود. من نگران جان مادرم بودم؛ مادرم نیز نگران جان من!

خوابیدن بر روی زمین

مصطفی ۱۳ ساله یکی از متقاضیان پناهندگی است. وی می‌خواهد پناهندگی آلمان را بگیرد. او داستان مهاجرت خود را اینگونه وصف می‌کند. پس از یک سفر طولانی با یک قایق وحشتناک و آزار دهنده به همراه مادر، برادر، خواهر و خواهر زاده‌‌ام وارد لسبوس (جزیره‌‌ای در یونان) شدیم. مقامات دولتی پس از چند شب خوابیدن بر روی زمین در خیابان‌ها ما را در اردوگاه کاراتپه مستقر کردند. اردوگاهی که مردم در آنجا درون چادرهای مسافرتی مستقر هستند. چادرهای مسافرتی که توسط UNICEF به آنها داده شده است. وی اظهار می‌دارد؛ که بعضی از خانواده‌های مستقر در این اردوگاه چادر هم ندارند. آنها مجبورند شبانه بر روی زمین بخوابند. اینجا هیچ خبری از بهداشت اولیه و حریم شخصی نیست. شب‌ها برق ندارد و به شدت ترسناک و ناامن است. ما از ترس جان خود شب‌ها در کنار یکدیگر می‌نشینیم؛ تا بتوانیم از یکدیگر مراقبت کنیم.

غذایی که تنها به درد زنده ماندن می خورد!

از مصطفی در مورد کیفیت تغذیه متقاضیان پناهندگی سوال می‌شود؛ بلافاصله پاسخ می‌دهد: غذایی که میان ما توزیع می‌شود اغلب بسیار کم و به صورت تصادفی است. تعدادی از پناهنده‌ها وجود دارند که روزهاست هیچ غذایی نخورده اند. در اینجا تعدادی از افرادی که متقاضی پناهندگی هستند؛ نان و آب و سایر مواد غذایی اصلی را از ناهارخوری داخل اردوگاه خریداری می‌کنند. غذایی که فقط به درد زنده ماندن می‌خورد! سرمایه‌ی بسیاری از پناهندگان توسط قاچاقچیان و دزدها در میانه راه ربوده شده است؛ بنابراین هیچ سرمایه‌‌ای برای تهیهٔ غذا ندارند و مجبور هستند، مدت‌های زیادی گرسنه بمانند.

اولین سفر دریایی

وقتی از مصطفی در مورد سفر دریای‌‌اش سوال می‌کنند؛ به سرعت پاسخ می‌دهد: این اولین سفر دریایی من با قایق بود. وی ادامه می‌دهد: قایق پر از مردم بود پیر و جوان، زن و مرد همه نگران جانشان بودند. قاچاقچیان ما را آزار می‌دادند و اموال مردم را می‌دزدیدند. من می‌ترسیدم. هر لحظه احتمال داشت قایق از وسط نصف شود. قایق ناامن و سست بود. احساس می‌کردم هر لحظه احتمال دارد، درون آب بیفتیم و خفه شویم. وحشتناک بود. تعداد زیادی به دلیل امواج آب به درون دریا پرتاب شدند و جان خود را از دست دادند. خوشبختانه این اتفاق برای ما نیفتاد. در طول سفر پای من زیر یک وزن سنگین گرفتار شد، مطمئن نبودم سنگینی شخصی است و یا کیسه‌ها، درد برایم غیر قابل تحمل بود. مصطفی هنوز حرفش تمام نمی‌شود؛ که شروع می‌کند به گریه کردن.

بیش از بیست و پنج میلیون متقاضی پناهندگی در سراسر جهان وجود دارند که نزدیک به یازده میلیون نفر از آنها کودک هستند. کودکان آسیب پذیرترین افراد در میان پناهندگان هستند. آنها روزانه با صدها خطر متفاوت مواجه می‌شوند. خطراتی که گاهی به قیمت جانشان تمام می‌شود.

مجموعه‌ای از حقایق قابل‌تأمل

چهار میلیون کودک متقاضی پناهندگی در سراسر جهان وجود دارند؛ که در حال حاضر از تحصیل محروم هستند. آنها به طور فزاینده‌‌ای در معرض تبعیض و سوء استفاده‌های احتمالی افراد سودجو و قاچاقچیان قرار دارند. همچنین تعداد زیادی از متقاضیان نوجوان پناهندگی در معرض فشار برای ورود به ازدواج زودهنگام قرار دارند.

به نقل از سازمان نجات کودکان(save the children)

اکنون بیش از سی و شش هزار (۳۶۰۰۰) متقاضی پناهندگی در کمپ‌های موجود در پنج جزیره‌ی یونان زندگی می‌کنند. این کمپ‌ها در ابتدا برای استقرار پنج هزار و چهارصد (۵۴۰۰) نفر طراحی شده بودند؛ اما در حال حاضر هزاران زن، مرد و کودک در چادرهای کوچک زندگی می‌کنند. آنها در معرض سرما و باران هستند؛ و کوچکترین دسترسی به وسایل گرمایشی، برق و یا آب گرم ندارد. مشکلات بهداشتی در میان آنها رو به افزایش است؛ همچنین بلاتکلیفی و انتظارهای طولانی مدت باعث ایجاد استرس و فشارهای روانی شدید در میان پناهجویان شده است. اکنون بیش از نود (۹۰۰۰۰) هزار پرونده در انتظار رسیدگی و دریافت پناهندگی به سر می‌برند.

به نقل از یونیسف(UNHCR)

اغلب عده‌‌ای از مهاجران اقتصادی و یا مهاجران غیرقانونی به امید اخذ پناهندگی خود را به عنوان افراد آواره و جنگ زده در کشور مقصد معرفی می‌کنند. معمولا این افراد پس از احراز هویت بازداشت شده و به کشور مبدأ بازگردانده می‌شوند.

پناهندگی و منبع درآمد

گاهی سالها طول می‌کشد؛ تا به پرونده‌ی پناهندگان رسیدگی شود. به همین جهت پناهنده برای امرار معاش ملزم به کار کردن در کشور مقصد است. این امر در حالی رخ می‌دهد؛ که آنها از نظر قانونی مجاز به کار کردن و کسب درآمد نیستند. بنابراین پناهندگان مجبور هستند؛ که سالهای طولانی به صورت مخفیانه کار کنند، و درآمدهای بسیار کمی داشته باشند. همچنین پناهندگان مجبور به انجام کارهای سخت و طاقت فرسا با درآمد کم هستند. این در حالی است که آنها می‌توانستند، در ابتدا از طریق اخذ ویزای کار اقدام به مهاجرت کنند؛ تا هم از درآمد قانونی خود بهره‌مند شوند و هم پس از مدتی مشخص، اقامت دائم کشور مورد نظر خود را دریافت کنند.

در همین رابطه بخوانید:

• کار در ترکیه
• کار در فرانسه
• کار در کانادا
• کار در آمریکا

مهاجرت از نظر قانون و شرع

این امر بر کسی پوشیده نیست؛ که در اغلب اوقات مهاجرت موجب پیشرفت و ارتقای سطح زندگی افراد می‌شود. به همین جهت سالانه اشخاص زیادی در پی ارتقا سطح زندگی خود اقدام به مهاجرت می‌کنند. ذات مهاجرت امری مطلوب و شایسته است؛ به شرطی که از طریق قانونی انجام گیرد. مهاجرت هیچ گونه موانع شرعی و عرفی ندارد. در قرآن کریم بیش از ۱۴ آیه وجود دارد؛ که مضمون آن فرمان به هجرت است. هجرت برای کسب رزق و روزی، هجرت برای کسب دانش و… گاهی این آیات مبارک افرادی را که برای کسب و رزق و روزی اقدام به مهاجرت نمی‌کنند؛ این گونه ملامت می‌کند: «مگر سرزمین خدا گسترده نبود، چرا دست به هجرت نزدید» (سورهٔ نساءآیهٔ مبارکهٔ ۹۷)؛ اما آنچه امروزه در امر مهاجرت اهمیت دارد، رعایت اصول صحیح و قانونی آن است.

منافع مهاجرت شامل حال افرادی می‌شود؛ که از طریق قانونی اقدام به مهاجرت می‌کنند. این افراد موازین و خط مشی‌های دولت‌های مختلف را محترم شمرده و با رعایت اصول قانونی وارد کشور مقصد می‌شوند. به همین جهت نه تنها از کلیه‌ منافع مهاجرت سود خواهند برد؛ بلکه مورد احترام دولت و مردم کشور مقصد واقع خواهند شد.

راه حل چیست؟!

گزینه‌های قانونی مختلفی برای مهاجرت وجود دارد. گزینه‌هایی که نه تنها مزایای زیادی را برای مهاجر در پی دارد؛ بلکه موجب حفظ عزت نفس و سلامت روان آنها می‌شود. روش‌هایی مثل: ازدواج با اتباع خارجی، تولد فرزند در کشورهایی که قانون اتباع خاک دارند، سرمایه گذاری، حق مالکیت، تحصیل، کار و… فقط کافی است؛ افراد ویزای مربوط به یکی از این روش‌ها را گرفته و اقدام به مهاجرت کند.

پناهندگی و کاهش ارزش پاسپورت

هر کشوری جهت تامین منافع خود ویزا صادر می کند و مهاجر می‌پذیرد. به عنوان نمونه؛ مهاجر کاری را برای تامین نیروی انسانی، مهاجر سرمایه‌گذار را برای جذب سرمایه، مهاجر تحصیلی را جهت بالابردن اعتبار علمی دانشگاه‌ها می پذیرند. در این میان پناهندگان به عنوان مهمان ناخوانده وارد کشورهای مهاجرپذیر می‌شوند؛ طبق بعضی از قوانین بین‌الملل کشورهای مهاجر‌پذیر مجبور به پذیرش تعدادی از این پناهندگان هستند؛ این اتفاق در حالی رخ می‌دهد؛ که پناهندگان هیچ مزیتی برای کشور مهاجرپذیر ندارند. این امر موجب می‌شود؛ که نه‌تنها کشورهای مهاجرپذیر اعتماد خود را نسبت به کشورهایی که متقاضیان پناهندگی آنها بسیار است؛ از دست بدهند؛ بلکه باعث می‌شود؛ در صدور ویزا برای مهاجرین آن کشور سخت‌گیری کنند.

افزایش آمار پناهندگان در یک کشور باعث کاهش ارزش پاسپورت آن می‌شود.

پناهندگی و سلامت روان

همان‌طور که ملاحظه کردید؛ پناهندگی گزینه‌‌ای است؛ برای نجات جان افرادی که به شدت درگیر جنگ و یا تهدیدهای جانی هستند. به همین جهت انتخاب این گزینه‌ی مهاجرتی تا حدود زیادی برای اشخاصی که در امنیت به سر میبرند؛ دور از منطق است. هدف ما از نوشتن این محتوا آگاه کردن افراد از خطرات ناشی از پناهندگی است. امیدواریم این مطلب مفید واقع شود؛ به‌گونه‌ای که هیچ کس قدم در این راه پرخطر و نامشخص نگذارد؟ چرا‌که پناهندگی به شدت سلامت و بهداشت روان مهاجرین را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

نظر شما مخاطب گرامی در مورد پناهندگی چیست؟ آیا اصلا می‌توان، پناهندگی را روشی از مهاجرت محسوب کرد؟

منابع:

• UNICEF in emergencies
• Solutions for refugees

سوالات متداول